Mężczyźni dzielą się najgorszymi wspomnieniami ze swojego okresu dojrzewania

Wszystkie wzwody i przypadkowe lubieżne myśli/uczucia. Myślałem, że wariuję albo że zamieniam się w potwora. Jestem wdzięczny moim rodzicom, że dali mi bezpieczną przestrzeń, gdzie mogłem o tym porozmawiać i zrozumieć, że to normalne.

Jesteś ciągle napalony, a wszelkim podbojom nie sprzyja wieczny trądzik i piskliwy, łamiący się na każdym kroku głos. A co najważniejsze... dorośli lekceważący twoje problemy i dający okropne rady.

Pieprzony głos, który brzmiał jak pianie koguta.

Szybko zachodzące zmiany w ciele, których nie do końca byłem całkowicie świadomy.

Bycie śmierdzącym, spocony, pryszczatym i żałośnie wręcz niezręcznym w towarzystwie.

W zaledwie półtora roku urosłem prawie 15 cm. Wszystko mnie bolało i było to nie do zniesienia.

Niekontrolowane wzwody w trakcie ważnych wystąpień lub kiedy byłem wywoływany do tablicy przez nauczyciela.

Jesteś jednocześnie najbardziej napalony w całym swoim życiu i masz najmniejsze szanse, żeby zar*chać.

Trądzik. Nigdy nie miałem z nim jakiegoś wielkiego problemu i jestem bardzo wdzięczny za to swoim genom, jednak wiem, że część moich przyjaciół przeżywała prawdziwe piekło i bardzo im z tego powodu współczułem.

Czy stałem się nagle giga koksem? Urosła mi wielka szczęka? Długie, gęste włosy? Ogromna klata? Wysoki wzrost? Nie! Za to moje d*psko całkiem zarosło na amen i do dzisiaj jest tam prawdziwa dżungla.

Przez przymus sprawnego ukrywania wszystkich swoich niechcianych wzwodów zacząłem nosić dresy, zamiast nieco bardziej obcisłych spodni.

Zapach. Dokładnie pamiętam dzień, w którym mój pot nagle zaczął cuchnąć. Oczywiście było to w szkole i oczywiście byłem ostatnią osobą w towarzystwie, która to zauważyła.

Wiecie, dziewczyny, niewielu facetów mówi o tym otwarcie, ale najgorsza jest ta część, kiedy odpada ci twój stary p*nis i musisz czekać, aż odrośnie ci nowy.